سلام بر همگی.با تمام دلتنگی هایم برایت می نویسم.(سجاد که همیشه دلش گرفته حالا این دلتنگی دوستان هم نمکی شده بر روی زخم دلش)

هر چند همه می دانند و به نوشته های من هم نیازی نیست.قلمم هم که بسیار ناتوان و ضعیف است. اما...
از آن روز های اول که تو را دیدم به دلم نشستی. جذاب و سرشار از معنویت.سرشار از مهربانی و محبت. سرشار از ادب و صداقت. واقعا نمونه بودی و هستی.واقعا وقتی ندای جمشید را سر میدادی یاری ملائکه  در وجودت نمایان بود.
یادش بخیر همیشه شیخ صادق اکبری بهم میگفت:این شیخ با عملش به آدم درس اخلاق میده نه با زبانش و من این را در وجود شما دیدم.
هر چی بگم کم گفتم. من از تملق بدم میاد لذا این حرفام عین حقیقته.

اما حرف اصلیم اینه که :

وجود زیبایت وارد به دنیا میشود / هدیه سالروزت این آوا میشود

عاشقی چون من بی پروا میشود / در شعر تولدت غرق رویا میشود

     اینگونه سالی دگر ازعمر تو آغاز میشود

 محمدرضای عزیز،صمیمانه تولدت را تبریک عرض میکنم و از خداوند منان طول عمر با عزت و سلامتی و شادی در زندگی برای خودت و خانواده محترمت را خواستارم.انشالله تبریک بعدی که برای شما مینویسم تبریک ازدواجت باشد.
{راستی یادم رفت بگم در جذبه و کشش معنوی محمدرضا همین بس که من را با خودش وقتی مشهد بودیم گهگاهی می برد نماز جمعه و این امر بزرگ ترین جنبه هدایتی ایشون در زندگیش بود.}

(راستی محمدرضاجان شاید گفته بشه این عکس چه ربطی داره به تولد اما من دوست داشتم این عکس را تقدیم شما کنم) . موفق باشی(هستی)دعام کن.